15 december 2022
Student Kim* (21) werd maatje voor meneer Hoogewerf. ‘Eerst was het awkward, maar nu kletsen we de middag vol.’
Dankzij haar maatschappelijke studie, is zorgen voor een ander heel normaal voor Kim. De oudere doelgroep ligt haar wat minder, vooral als het gaat om de persoonlijke verzorging. Maar bij Careibu vond ze een manier om tóch met deze doelgroep te werken. ‘Als vrijwilliger ga je leuke dingen doen met je senior,’ vertelt ze. ‘Even op stap, of een gesprekje voeren.’ En dát is wel aan haar besteed.
Even wennen
De student uit Amsterdam-Zuidoost werd gekoppeld aan meneer Hoogewerf, die bij haar om de hoek in een aanleunwoning woont. Hij kwam vrijwel nooit meer buiten en heeft bijna geen sociaal vangnet. Ze denkt terug aan hun eerste ontmoeting. ‘Die was een beetje awkward,’ lacht ze. ‘Er vielen veel stiltes, we moesten nog aan elkaar wennen. Wat kwam ik doen, wie was hij? Volgens mij was hij ook vergeten dat hij zich überhaupt had opgegeven voor een maatje.’
‘Ik hoop dat ik later ook nog steeds zo in het leven kan staan, dat ik net als hij andere mensen in hun waarde laat‘– Kim (21)
Wandeling en koffie
Toch brak het ijs, want inmiddels staat Kim elke week met plezier bij hem op de stoep. ‘Vaak maken we een wandeling – als het niet regent. We drinken samen een kopje koffie, ik thee, en kletsen makkelijk de middag vol. Hij vertelt wat over zijn week, maar wil ook van alles over mij weten. Over mijn familie, bijvoorbeeld, en of ik nog thuis woon, dat soort dingen.’
Duitse muziek
Ondanks een gebrek aan raakvlakken – hij is gek op Duitse muziek en televisie, Kim ‘totaal niet’, en het grote leeftijdsverschil, ontstond er toch een band. En kunnen ze van elkaar leren. ‘Ik vind het inspirerend hoe open hij in het leven staat als het gaat om andere culturen. Zo ben ik zwart en is hij wit. Andere mensen van zijn generatie vinden dat soms lastig, maar hij niet, ik voelde me direct welkom. Ik hoop dat ik later ook nog steeds zo in het leven kan staan, dat ik net als hij andere mensen in hun waarde laat.’
Opgerolde rijstdingetjes
Andersom brengt Kim nieuwe dingen in het leven van meneer Hoogewerf. ‘Hij vroeg op een dag: hoe heten die opgerolde rijstdingetjes ook alweer? Sushi, zei ik. Dat wilde hij weleens proeven, dus de volgende keer nam ik een tasje mee. Vond hij wel lekker, geloof ik.’
De meeste voldoening haalt Kim uit het gevoel dat meneer Hoogewerf zijn hart weer heeft kunnen luchten. ‘Soms ben ik de eerste persoon die hij spreekt in een week. En dan is het vrijdag. Daarom ga ik er nu een missie van maken dat hij wat meer sociale activiteiten gaat ondernemen. Misschien krijg ik dan eerst wat gemopper te horen, maar uiteindelijk zal het hem goed doen, dat weet ik zeker.’
*Kim is een gefingeerde naam.
